Tatry: Przez Grzesia i Rakoń na Wołowiec

Wołowiec

Szlaki:

• Siwa Polana – Polana Chochołowska: zielony
• Polana Chochołowska – Grześ: żółty
• Grześ – Wołowiec: niebieski
• POWRÓT: zielony

Stopień trudności: 3/5

Ponoć nie warto moknąć dla Nosala. To też nie zmokłam. Co innego dla Wołowca! Ale od początku. Na Siwą Polanę z Zakopanego dojeżdża bus. Kierunek: Dolina Chochołowska. Wszystko prawda. Dolina jest tak długa, że nim doszliśmy do schroniska, by zacząć właściwą wędrówkę, zdążyłam już zgłodnieć. Idealnie! Właśnie na taką okazję stworzono „przysmak chochołowski”. Szarlotkę z jagodami. Mniam! Można ruszać dalej.

Widok z Grzesia

Widok z Grzesia

Widok z Grzesia

Szlakiem żółtym, w deszczu, dotarliśmy na Grzesia. I oto! W oddali! On. Wołowiec. Tam, za tą mgłą. Tak wynika ze zdjęcia w przewodniku. Kilka kadrów spod parasola* i ruszamy dalej. Szlakiem niebieskim na Rakoń.

Szlak niebieski z Grzesia na Wołowiec

Widok ze szlaku

Widok ze szlaku

Szlak niebieski z Grzesia na Wołowiec

Im bliżej Wołowca, tym gęstsza mgła. Czytam mapę. Mamy wracać szlakiem zielonym, w dół gdzieś po lewej... w tej mgle!? Yyy...

Szlak niebieski z Grzesia na Wołowiec

Szlak niebieski z Grzesia na Wołowiec

Wspinamy się coraz wyżej. Jest mokro, wietrznie i zimno. Nie czuję dłoni. Pewnie wrócą do mnie kilkadziesiąt metrów niżej. Nie ma się czym denerwować. Mijamy hałdy śniegu. Ludzi, którzy wyłaniają się z mgły. I tyle. Zdobywamy szczyt, z którego nic nie widać. Dookoła mleczna biel. Fajnie.

Rzut oka w tył na Rakoń

Rzut oka w tył na Rakoń

Naprawdę! Niesamowite uczucie. Chwila satysfakcji. Szybki (mrożony) baton. I w tył zwrot. Wracamy do miejsca, w którym stromo w dół odbija szlak zielony. Moment zawahania. Skalne stopnie pojawiają się dopiero wtedy, gdy nasze stopy już się o nie opierają. Mgła bardzo powoli się rozrzedza. Wracamy pod schronisko. I dalej szlakiem zielonym – na Siwą Polanę. Przemoczeni. I szczęśliwi.

[Podsumowując...]

Świetna trasa. Nieco dłuży się spacer Doliną Chochołowską. Za to odcinek od Grzesia do Wołowca – idealny. Piękne panoramy. Stopień trudności znacznie zawyżyły warunki atmosferyczne. Sam szlak nie jest szczególnie trudny. Większego wysiłku wymaga właściwie tylko jedna prosta, ostatnia - podejście na Wołowiec.

*Nie, nie chodzimy po górach z parasolem w ręku. Spakowałam go z myślą o wieczorze w Zakopanem. Idealnie się jednak nadał do robienia zdjęć w deszczu.