Weekend w Trójmieście - DZIEŃ 2. Sopot

Pierwszą część dnia zgodnie z planem spędziliśmy w Ergo Arenie. Podziwialiśmy (!) porażkę Huberta Hurkacza z Leo Mayerem. Ależ on pięknie serwuje! Po wyjściu z hali przeszliśmy plażą na molo. Kolejny plus wycieczek poza sezonem. Obok braku tłumów – darmowy wstęp.

No dobrze - pewnie wiecie, że w Sopocie znajduje się najdłuższe w Europie molo o drewnianej konstrukcji. Jego początki sięgają 1827 roku. Właśnie wtedy dr Jerzy Haffner zbudował tutaj pierwszy 30-metrowy pomost. Do końca XIX wieku wydłużono go o kolejne 90 metrów. Ponoć już wtedy wstęp na molo był płatny...

Następna głośna rozbudowa przypadła na rok 1910. Molo osiągnęło wówczas długość 315 metrów. Obecny kształt zawdzięcza jednak rozbudowie z 1928 r., wykonanej z okazji 25-lecie Sopotu oraz 100-lecie jego budowy. Przebudowywane było jeszcze kilkakrotnie, np. w latach 1999-2000, kiedy to Fundacja Współpracy Polsko-Niemieckiej przekazała 2 miliony złotych na remont generalny głównego pomostu.

W XIX wieku sopocki pomost pełnił funkcję lokalnej przystani. Dopiero wraz z rozwojem uzdrowiska zaczął przekształcać się w obiekt rekreacyjny. W 2005 roku decyzją Rady Miasta molo otrzymało imię Jana Pawła II (na pamiątkę wizyty Jana Pawła II w 1987 r.). Latem 2011 r. na końcu pomostu zakończono budowę mariny dla jachtów.

Z mola rozpościera się widok na Grand Hotel, port morski Gdańsk oraz Kępę Redłowską. Naprawdę miło jest się nim przespacerować. Szkoda, że było zbyt chłodno, by przysiąść na którejś z ławeczek.

Schodząc z mola, wkroczyliśmy w ul. Bohaterów Monte Cassino, czyli sopocki deptak. Naprzeciw „Krzywego Domku” znajduje się wedlowska pijalnia czekolady. Akurat zaczęło kropić, więc bez zastanowienia skryliśmy się w jej wnętrzu. Zajęliśmy ostatni wolny stolik i... popłynęliśmy.

Na Grodzisko zabrakło już czasu. Co to takiego? Grodzisko jest rekonstrukcją wczesnośredniowiecznego grodu z IX-X w. W wystawach stałych skansenu prezentowane są pradzieje Sopotu. Nigdy wcześniej nie słyszeliśmy o tym miejscu. Niestety, odwiedzimy je dopiero przy następnej wizycie w Trójmieście. W sieci można znaleźć kilka zdjęć tego miejsca (na przykład tutaj). Jestem ciekawa, jak prezentuje się w rzeczywistości.